Ναι ή όχι στην Ευρωπαϊκή προοπτική και ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ;

Σε μία κρίσιμη για την ΕΕ συγκυρία όπου αρκετά κυρίως όμορα με την Ελλάδα κράτη να γίνονται μόνιμα ή υπό ένταξη μέλη, η Τουρκία μέσα από τη δύνη των εθνικιστικών και ισλαμικών δογμάτων προσπαθεί να πείσει την Ευρώπη να τη δεχθεί στους κόλπους της. Τα ερωτήματα πολλά όχι μόνο για χώρες όπως τη Γαλλία, η οποία με δημοψήφισμα είχε απορρίψει την Ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας, άλλα κυρίως εδώ στη χώρα μας όπου η αντιπαράθεση δίνει και παίρνει μεταξύ εκείνων που θέλουν και εκείνων που βάζουν «βέτο» στο να γίνει η Τουρκία μια Ευρωπαϊκή χώρα. Ιστορικά η διαμάχη δεν είναι σημερινή , ο Ελ Βενιζέλος είχε ταχθεί αναφανδόν υπέρ της ένταξης θεωρώντας ότι η Τουρκία έτσι θα αποτελεί πια σύμμαχο και όχι μισητό εχθρό. Αντίπαλος ήταν ο φιλοευρωπαϊστης ρεθυμνιότικης καταγωγής γεννημένος στην Άπω Ανατολή διανοητής Καλλέργης, ο οποίος ήταν από τους εμπνευστές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και που ευθαρσώς είχε πει ότι μια πολιτιστικά ξένη για την Ευρώπη Τουρκία δεν έχει κανένα λόγο ύπαρξης στη «γηραιά ήπειρο». Σήμερα ενώ το σύνολό του πολιτικού κόσμου είναι υπέρ της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας, τα επιχειρήματα που διατυπώνονται από την αντίθετη πλευρά πρέπει να βάλουν σε σκέψη όχι μόνο την πολιτική ηγεσία άλλα και τον απλό κόσμο. Μια κοινή παραδοχή είναι ότι η εσωτερική κατάσταση της Τουρκίας είναι κάθε τι παρά δημοκρατική. Το ότι έχει κάνει βήματα εκδημοκρατισμού δε σημαίνει ότι μια πιθανή ένταξη δεν θα κρατήσει ένα εθνικιστικό καθεστώς στην κυβέρνηση. Και θα είναι αυτό το καθεστώς που θα λαμβάνει ισότιμα αποφάσεις στα συμβούλια της Ευρώπης και στο ευρωκοινοβούλιο. Παράλληλα ο πληθυσμιακός όγκος της Τουρκίας αυτόματα την καθιστά το Νο1 μέσα σε κάθε όργανο πχ ευρωπαϊκό κοινοβούλιο που σημαίνει ότι για να παρθεί μια απόφαση θα πρέπει να υπάρχει συμφωνία μαζί της. Το κυριότερο όμως είναι ότι η Ελλάδα από «λήπτρια» χώρα που ακόμη και τώρα είναι θα μετατραπεί σε «δότρια». Και όχι μόνο η χώρα μας. Μιας και για να αναβαθμιστεί η ευρωπαϊκή πλέον Τουρκία θα πρέπει τα κονδύλια από την ΕΕ να δίνονται κατά εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ. Άρα εδώ τίθεται ένα βασικό ερώτημα για τις ισορροπίες που μπορεί να διαταραχθούν εντός της ΕΕ. Απ την άλλη μια ενδεχόμενη ένταξη της Τουρκίας θα σημάνει νηνεμία στα ελληνοτουρκικά και θα δρομολογηθούν μόνιμες και προς όφελος μας λύσεις σε θέματα όπως το Κυπριακό και το πρόβλημα της υφαλοκρηπίδας. Παράλληλα θα είναι ίσως θετικό να ανοίξουν οι αγορές και να υπάρξει μια οικονομική συνεργασίας σε ζητήματα χαμηλής πολιτικής των δυο χωρών με αποτέλεσμα να διατηρείται μια ειρηνική ισορροπία. Γιατί σίγουρα τα οικονομικά συμφέροντα, εάν δεν είναι βιομηχανίες παραγωγής όπλων, θα μπλοκάρουν κάθε πιθανότητα πολέμου και έντασης. Παράλληλα είναι αρκετά θετικό η Τουρκία να δεχθεί και να λειτουργεί κάτω από ευρωπαϊκούς όρους και κανόνες. Γενικά είναι θετικό για την Ελλάδα να έχει οικονομικά δυνατούς γείτονες από το να γειτνιάζει με εξαθλιωμένους λαούς που σημαίνει αύξηση μετανάστευσης και αύξηση αμφισβητήσεων για εσωτερικούς επικοινωνιακούς λόγους. Τα συμπεράσματα δικά σας.
Ο συντάκτης Μ.
email: CHANIAPRESS@YAHOO.COM